Video Generatieve AI is voorbestemd om te verdrinken in een tsunami van regelgeving, betoogt Eric Goldman, hoogleraar rechten aan de Santa Clara University.

Voor Amazon, Google, Meta, Microsoft en andere tech-giganten die zwaar hebben ingezet op door machines gegenereerde inhoud is dit een sombere voorspelling, hoewel misschien niet zo slecht als voor kleinere bedrijven die chatbots en geautomatiseerde contentcreatie in de gaten houden.

Het is een vloed aan regelgeving en administratieve rompslomp die de makers van generatieve AI-modellen proberen om te buigen via initiatieven zoals de onlangs gevormde brancheconsortium gericht op AI-veiligheid. De deelnemende bedrijven willen het gebruik van generatieve AI voor het creëren van beelden van seksueel misbruik van kinderen ontmoedigen of voorkomen – omdat het niet nalaten hiervan wetgevende tussenkomst en kosten garandeert.

Goldman schetste de komende golf van regelgeving vorige week in een presentatie die u hieronder kunt zien aan de Marquette University School of Law in Milwaukie, Wisconsin, en in een begeleidende papier getiteld: “Generatieve AI is gedoemd.”

Youtube Video

Generatieve AI verwijst naar machine learning-modellen die zijn getraind op tekst, audio en afbeeldingen en die tekst, audio of afbeeldingen produceren als reactie op een beschrijvende prompt, zoals GPT-4, Gemini 1.5 en Claude 3, Midjourney, DALL-E, LLaMA 3 , enzovoort. Deze modellen zijn getraind op enorme hoeveelheden inhoud van anderen, vaak zonder toestemming of autorisatie.

Er zijn talloze rechtszaken over auteursrecht geweest wegens vermeende inbreuk door de makers van generatieve AI-modellen, waarvan er vele nog hangende zijn en de levensvatbaarheid van generatieve AI zouden kunnen beperken.

“Ik ben in mijn lezing niet volledig ingegaan op de geschillen over indexering van auteursrechten, maar de auteursrechtwetgeving blijft een belangrijke potentiële barrière voor het succes van generatieve AI”, vertelde Goldman. Het register.

“Als auteursrechteigenaren een haalbare claim hebben tegen generatieve AI-indexering, zou dat een onbeheersbaar rechtenbosje met miljoenen rechthebbenden creëren. Licentiesystemen en door de wet opgerichte clearinginstellingen voor rechten zouden het probleem gedeeltelijk kunnen verzachten, maar alleen door de kosten voor de sector dramatisch te verhogen (waardoor de Sport of Kings-probleem). Om deze kosten te vermijden, zouden generatieve AI-modelmakers tegenmaatregelen kunnen proberen die de functionaliteit van hun modellen verminderen.”

We moeten opmerken dat de Sport der Koningen een term is die niet alleen wordt toegepast op polo, maar ook op een ander notoir kostbaar tijdverdrijf: octrooigeschillen, wat in deze context een even toepasselijke referentie is.

Maar het inbreukrisico is niet het voornaamste aandachtspunt van Goldman. Hij maakt zich zorgen dat de huidige vijandigheid tegen Big Tech en de bijbehorende regelgeving te vijandig is geworden om generatieve AI te laten gedijen. In zijn artikel grijpt hij terug naar de jaren negentig, toen internet een mainstream publiek bereikte en het woord ‘tsunami’ in een mildere betekenis werd gebruikt om de sociale impact van de opkomende digitale technologie op te roepen.

“Het is vandaag de dag misschien niet meer voor te stellen, maar toezichthouders uit de jaren negentig hanteerden vaak een respectvolle en over het algemeen afstandelijke benadering van de nieuwe technologie”, schreef Goldman. “Dit standpunt werd gevoed door de heersende bezorgdheid dat al te agressieve reacties van de toezichthouders de opkomst van deze belangrijke innovatie zouden kunnen verstoren of schaden.”

Wat Goldman graag zou zien zijn wetten als Sectie 230 van de Digital Millennium Copyright Act en de Internet Tax Freedom Act die het internet en het bedrijfsleven in staat hebben gesteld te groeien en bloeien, terwijl ze tegelijkertijd een flexibele, evenwichtige structuur bieden.

Dat is niet de manier waarop de huidige wetgevers de zorgen over generatieve AI hebben aangepakt, zoals hij het ziet.

“De regelgeving zal komen als een tsunami”, schreef hij, daarbij verwijzend naar cijfers van de Amerikaanse krant The Guardian Vereniging voor bedrijfssoftware met als resultaat dat de staatswetgevers tijdens de eerste 400 dagen van 38 meer dan 2024 AI-gerelateerde wetsvoorstellen hebben geïntroduceerd, een zesvoudige stijging.

“Niet al deze wetsvoorstellen zullen worden aangenomen, maar sommige zijn al aangenomen en er komen er nog meer”, merkte hij op. “Regelgevers ‘overspoelen de zone’ van AI-regulering nu, en elk nieuw wetsvoorstel bedreigt de innovatieboog van generatieve AI.”

Er zijn verschillende mogelijke redenen waarom het optimisme van de jaren negentig is vervaagd, stelt Goldman. Ten eerste is er het gebrek aan publieke bekendheid met het internet toen het voor het eerst ontstond. Er waren destijds relatief weinig afbeeldingen in sciencefiction, vooral geen dystopische. Dat is niet het geval voor AI, dat al tientallen jaren in boeken en films wordt genoemd als een kwaadaardige kracht.

Dan is er de algemene teneur van die tijd. In de jaren negentig gingen techno-utopisme en cheerleading gepaard met de opkomst van het internet en de verspreiding van communicatietechnologie. Tegenwoordig is er veel meer scepsis, wat Goldman de ‘techlash’ noemt.

Gezien de beelden van drones die granaten op het slagveld laten vallen, robocar-botsingen, magazijnrobots die banen stelen, op mobiele apparaten gebaseerde tracking, algoritmisch toezicht op de arbeid en de extreme rijkdom aan tech-miljardairs die erop staan ​​de publieke discussie te domineren, is dat misschien niet verrassend.

Het is de poging van een gevestigde exploitant om zijn concurrenten te hinderen. Veel toezichthouders zullen deze verzoeken graag ondersteunen, ook als er mee gespeeld wordt

Ten derde citeert Goldman de politieke polarisatie in de wereld van vandaag, en waarschuwt hij dat partijdig gebruik van generatieve AI een existentiële bedreiging voor de technologie vormt.

Ten vierde wijst hij op het verschil tussen de gevestigde exploitanten toen en nu. In de jaren negentig, zo meent hij, waren de telecombedrijven de dominante spelers en heerste er een sterke anti-reguleringsstemming. Tegenwoordig steekt Big Tech geld in generatieve AI, creëert financiële toegangsbarrières en probeert het regelgevingslandschap vorm te geven met het oog op een concurrentievoordeel.

“OpenAI heeft openlijk opgeroepen tot meer regulering van generatieve AI”, schreef Goldman. “Deze stap bewijst niet dat dergelijke regels verstandig zijn of in het algemeen belang zijn. Waarschijnlijker is het de poging van een gevestigde exploitant om zijn concurrenten te hinderen. Veel toezichthouders zullen deze verzoeken graag ondersteunen, ook als er mee gespeeld wordt.”

Hij voegt eraan toe dat deze grote technologiebedrijven waarschijnlijk licentiekosten zullen omarmen als een manier om juridische risico's te beperken, wat op zijn beurt de kosten zal verhogen en dus de concurrentie zal beperken.

Goldman voorspelt dat toezichthouders hun aanwezigheid bekend zullen maken in alle aspecten van generatieve AI, met weinig beperkingen opgelegd door bestaande Amerikaanse wetten zoals Section 230 of het Eerste Amendement.

“De regelgevende waanzin zal een schokkende impact hebben die de meesten van ons zelden hebben gezien, vooral als het gaat om de productie van inhoud: een vloed aan regelgeving die de generatieve AI-industrie dramatisch zal hervormen – als de industrie überhaupt overleeft”, besluit hij. ®

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://go.theregister.com/feed/www.theregister.com/2024/04/24/generative_ai_death/